Lotte liep doelbewust door de bevroren straten, haar ogen speurend naar enig teken van beweging. Haar maag knorde en ze realiseerde zich dat ze iets moest eten.
Lotte: “Tja, ik kan moeilijk naar een restaurant gaan… Wat nu?”
Ze dacht even na en besloot dan maar terug te gaan naar de supermarkt. Daar kon ze in ieder geval iets te eten vinden zonder dat ze zich zorgen hoefde te maken over betalen – er was immers niemand die haar zou tegenhouden.
Lotte liep de supermarkt binnen en pakte wat belegde broodjes, fruit en een flesje drinken. Ze zocht een plekje tussen de bevroren klanten en begon te eten.
Lotte: “Wat een gekke picknick… Maar hé, je moet wat in deze situatie.”
Terwijl ze at, dacht ze na over wat ze moest doen om te overleven in deze stilstaande wereld. Ze zou eten en drinken nodig hebben, onderdak en misschien zelfs een manier om zichzelf te beschermen, voor het geval er gevaren op de loer lagen.
Lotte: “Als ik alleen ben in deze wereld, moet ik slim zijn. Ik kan niet zomaar in paniek raken en afwachten tot er iets gebeurt.”
Na haar maaltijd liep Lotte door de supermarkt en verzamelde ze wat praktische spullen: een rugzak, een zaklamp, batterijen, een deken en wat extra eten en drinken. Ze had het gevoel dat ze op een vreemde kampeertocht ging.
Lotte: “Oké, ik heb nu de basisbenodigdheden om te overleven. Nu moet ik erachter zien te komen wat er in hemelsnaam aan de hand is.”
Ze besloot naar de bibliotheek te gaan om te zien of ze daar misschien informatie kon vinden over wat er gaande was. De bibliotheek was verlaten en stil, de mensen die er waren, stonden natuurlijk bevroren tussen de boekenkasten.
Lotte: “Goed, laten we eens kijken… Is er een boek over ‘Hoe te overleven in een wereld waar de tijd stilstaat’?”
Ze speurde de boekenkasten af, maar kon niets vinden dat haar situatie leek te beschrijven. Uiteindelijk besloot ze maar wat boeken over natuurkunde, tijdreizen en buitenaards leven te lezen, in de hoop dat ze daar een hint zou vinden.
Lotte: “Als dit een film was, zou er nu een montage zijn van mij die al deze boeken verslindt en uiteindelijk een grote ontdekking doet.”
Ze besteedde de hele dag aan het lezen van boeken en het maken van aantekeningen, maar kon niets vinden dat haar situatie kon verklaren. Toch gaf ze niet op.
Lotte: “Morgen is er weer een dag. Ik moet blijven proberen om dit mysterie op te lossen.”
Die avond keerde Lotte terug naar haar huis, haar rugzak vol met boeken en aantekeningen. Ze wist dat het een lange en eenzame nacht zou worden, maar ze was vastbesloten om door te zetten en een oplossing te vinden.
Lotte: “Ik weet dat ik dit kan. Ik moet gewoon volhouden en blijven zoeken naar antwoorden.”
Ze maakte een geïmproviseerd bed op de bank met de deken die ze uit de supermarkt had meegenomen en probeerde te slapen, hoewel haar gedachten nog steeds in overdrive waren.
De volgende dag zette Lotte haar zoektocht voort. Ze bezocht verschillende plekken in de stad in de hoop iets te vinden dat haar zou kunnen helpen. Ze ging naar wetenschappelijke instituten, laboratoria en zelfs het stadhuis, op zoek naar informatie of enig teken van leven.
Lotte: “Er moet toch ergens iets zijn dat me kan helpen? Ik kan niet de enige zijn die hier nog rondloopt.”
Na een hele dag zoeken zonder succes, keerde Lotte moe en ontmoedigd terug naar huis. Ze staarde naar haar aantekeningen, hopend dat er iets zou opvallen dat haar eerder niet was opgevallen.
Lotte: “Waarom gebeurt dit? Wat heb ik gedaan om dit te verdienen?”
Net toen ze op het punt stond in tranen uit te barsten, hoorde ze opeens een geluid buiten. Ze rende naar het raam en keek uit, haar ogen groot van verbazing.
Lotte: “Is dat… een andere persoon?”
In de verte zag ze iemand lopen, net zo verward en geschrokken als zijzelf. Zonder aarzeling rende Lotte naar buiten, haar hart kloppend van opwinding en hoop.
Lotte: “Hé! Jij daar! Wacht even!”
De persoon stopte en keek om, even verbaasd als Lotte.
Vreemdeling: “Wie ben jij? Wat is er aan de hand?”
Lotte: “Ik ben Lotte. Ik weet niet precies wat er aan de hand is, maar de tijd staat stil en ik ben op zoek naar antwoorden. Blijkbaar ben jij de enige andere persoon voor wie de tijd doorgaat!”
De vreemdeling stelde zich voor als Iris en samen besloten ze om hun krachten te bundelen in hun zoektocht naar een oplossing voor het mysterie van de bevroren tijd. Ze wisten nog niet wat hen te wachten stond, maar ze waren vastberaden om samen het raadsel op te lossen en hun wereld weer op gang te krijgen.
In dit tweede hoofdstuk zien we hoe Lotte probeert te overleven in een wereld waar de tijd stilstaat. Ze zoekt naar antwoorden en een manier om de tijd weer op gang te krijgen, maar vindt in plaats daarvan iemand anders voor wie de tijd ook nog doorgaat. Samen beginnen ze aan een avontuur dat hen dichter bij de waarheid zal brengen.